'Huis op de Berg'

In het midzomer weekend heeft onze zoon Chris uitzicht en doorkijkjes gesnoeid. Hierboven zie je ‘het gat in de heg’ dat hij snoeide zodat we uit kunnen kijken naar dat wat ‘achter de tuin’ is…We zien nu ook het schapen-geiten-weitje naast ons, waar datzelfde weekend een piepklein geitje geboren werd dat we nu door het gat konden zien.

En hier zie je opeens het weggetje naar de Sousberg aan de overkant.

Chris snoeide de onderste Taxustakken weg, waardoor ook hier uitzicht kwam.

Deze Taxusboom is trouwens niet zomaar een boom. Nee, ruim 2000 jaar geleden waren er al veel Taxusbomen in Zuid Limburg.

Het Keltische volk de Eburonen, woonden in die tijd op en rond de Keutenberg.

Eburone betekent ‘Taxusbesje’. De mensen van het Eburonen volk droegen altijd een paar zwaar giftige Taxusbesjes bij zich omdat ze liever dood gingen dan in handen te vallen van een vijandig volk. Maar goed, dit ter zijde.

Hieronder zie je het uitzicht als je recht voor je uitkijkt met het huis achter je. Het uitzicht dat je vanuit het huis ook hebt. Vaak grazen er Galloway runderen met hun kalfjes op de weilanden aan de overkant.

De zonsondergang zagen Guido en ik vanaf het terras achterin de tuin, waar we na gedane arbeid zaten te genieten. Ervoor zie je Bosrank (Wilde Clematis). Er waren vuurvliegjes, zoals ieder jaar weer eind juni/begin juli, wanneer het een warme dag is geweest. ’t Leken kleine elfjes die daar rond vlogen.

Het grote raam waardoor je over de tuin en de heuvels aan de overkant kijkt, is vernieuwd.

Hoe mooi het oude raam met de kleine raampjes onderverdeling ook was… Mijn moeder vond altijd dat de kleine raampjes allemaal kleine schilderijtjes in lijstjes waren.

Mijn vader had de verhoudingen van hoogte en breedte volgens een bouwkundige idee gemaakt waardoor alle kleine raampjes een ‘optisch vierkant’ waren…

En toch kozen Guido en ik ervoor om er 3 grote ramen van te maken. Geen onderverdeling meer in kleine raampjes, zoals t 50 jaar was.

We genieten nu van het uitzicht zonder tegen een ‘balkje’ aan te kijken.

’t Lijkt net alsof de natuur nog meer binnen kan komen door die grote ramen.

En wat heerlijk is, is dat t HR+ glas is. Dubbel glas. Geen voorzetramen meer. ’t Scheelt behoorlijk in de warmte en het tocht niet meer…

Hieronder een foto van buiten naar binnen waarin ik mezelf en het uitzicht achter me zie terwijl ik op de driehoekige schaduw van het huis sta. En ernaast een foto van het leven dat zich achter het raam afspeelt wanneer het buiten koud is, maar wel heel mooi…

We gaan de winter warm in! In de eerste helft van november 2018 is er een gaskachel geïnstalleerd op de overloop van de slaapverdieping.

We hadden niet gedacht dat we dat ooit zouden doen want hoe lekker is t om onder dekbed en dekens te liggen met je neus in de koude lucht van een onverwarmde slaapkamer!? ’t Lijkt dan alsof je nog veel dieper slaapt dan normaal.

Maar…er kwamen steeds meer mensen in het Huis op de Berg die een c.v. gewend zijn en op de slaapkamer bij hen thuis een radiator aan hebben. Voor al deze koukleumen hebben we nu een gaskachel op de overloop neergezet. Als je de deur van je slaapkamer open laat staan, zal je slaapkamer niet te koud voor je worden.

En voor de liefhebbers van koude neuzen tijdens het slapen: slaapdeur dicht en je hebt geen last van de warmere lucht!

Mijn wens om samen met Guido, mijn levenspartner en muzikant, zo nu en dan een vertel- en muziekplek van ons ‘Huis op de Berg’ te maken, komt deze zaterdag 20 januari weer een keer uit.

Tijdens wandeling over de Keutenberg                                                      Uitzicht vanuit de woonkamer   

Bij de kachel, in de tuin, tijdens wandelingen op en rond de Keutenberg en tijdens de vertelmaaltijd worden verhalen rond het thema ‘Liefde’ verteld en er wordt muziek gemaakt.

Op zaterdag 20 februari rond 14.30 uur ontvangen we 5 tot 15 gasten in het ‘Huis op de Berg’ bij de houtkachel.
Bij een kop koffie/thee met iets lekkers zal het eerste verhaal met muziek klinken.

Na het verhaal maken Guido en ik met de mensen die dat willen een wandeling naar de rivier de Geul, onderaan de berg van waaruit we verder wandelen.

Ik vertel tijdens de wandeling die ongeveer een uur duurt, een paar korte verhaaltjes o.a. over de Maretak waarvan er zoveel te zien zijn aan de nu nog kale bomen, tenzij t te koud is om lang stil te staan…

De mensen die niet mee gaan wandelen kijken misschien naar de vogels die je door het grote achterraam heen in de tuin kunt zien. Er vliegen o.a. buizerds over de tuin heen, er zijn boomklevertjes, boomkruipers, de bonte specht en de groene specht en allerlei soorten andere vogels. Soms een eekhoorntje. De tuin gaat visueel over via het dal naar de erachter liggende heuvels met weilanden en bossen van de Sousberg, zoals je op de foto kunt zien en op deze website.

Wanneer de wandelaars terug zijn, wordt er een drankje geschonken met een hapje. Guido speelt gitaar, mondharmonica, fluit. Misschien saxofoon.

En dan volgt een winterse maaltijd waarbij een aantal toepasselijke korte verhalen verteld worden en Guido ook muziek zal maken.

Rond 21.00 uur gaat ieder weer naar huis of naar een B&B in de buurt.

Wanneer je een idee wilt krijgen van AnneMargriet als verhalenvertelster en Guido als  muzikant, dan kun je kijken op www.annemargrietvertelt.nl

Praktische informatie:

Plaats: Keutenberg 3 bij Schin op Geul – in Schin op Geul is een station.

Tijd: zaterdag 20 januari vanaf 14.30 – ongeveer 21.00 uur.

Kosten: 40 euro. Reserveren is noodzakelijk i.v.m. het beperkte aantal deelnemers.

Vermeld hierbij eventuele dieetwensen.

Als je mee wilt wandelen, is het goed om stevige schoenen mee te nemen met goede profielzolen.

Het begon allemaal met Alice en Geert, die vorig jaar in de tuin van het Huis op de Berg Das zagen terwijl hij smakkend van pruim naar pruim liep. De buurman had Das ook al vaker horen smakken in de pruimentijd. Maar in mei van dit jaar waren er nog geen pruimen en toch vertelde Aleta dat ze ’s nachts een das langs had zien schuifelen door de tuin. Ze schreef er een klein stukje over in het gastenboek.

Het vervolg kwam in de tweede week van juli toen Hendrik-Jan en Carien in het Huis op de Berg waren.

Hendrik-Jan schreef mij op dinsdag 11 juli:

  Vanuit het ‘Huis op de Berg’ zie je de herfst al met de roodgekleurde druivenranken voor t raam. In een vaasje op de vensterbank staat een bloem van het koolzaad dat nog uitgebreid bloeit op de velden. Of alweer? De pompoenen liggen ernaast.

Eén van de koolzaadvelden die rond de Keutenberg in bloei staan. De herfstbladen concurreren met het geel van het koolzaad.

Alleen maar genieten van de blauwe lucht, de gekleurde bladeren aan de bomen, de zon die nog warm is op deze laatste dag van oktober 2016.

In de verte nog een ‘Belted Galloway’. De rest van de kudde Galloways ligt achter de bomen.

Doorkijkjes naar een weiland dat lager ligt dan t weggetje waar we overheen lopen…

En hier de ‘wilde clematis’ – de ‘Bosrank’ tussen de wilde rozenstruiken. Daarachter de volgende heuvel. Coulisses in het landschap.

Wanneer je vanuit het ‘Huis op de Berg’ het smalle voetpad door het hellingbos naar beneden volgt, kom je uit bij de Geul. Via dit pad, dat langs de Geul loopt, kun je op een holle weg komen die langs een weiland op de zuidhelling van de Keutenberg voert.

In dit weiland bloeien nu onder andere bovenstaande orchideeën.

Als je vanuit het ‘Huis op de Berg’ naar het Gerendal wandelt, kom je langs een aantal weilanden die op een zuidhelling liggen en waar ook Orchideeën bloeien.

In het Gerendal is een Orchideeëntuin, die in deze tijd van het jaar geopend is. Hier staan verschillende soorten Orchideeën bij elkaar met naambordjes. Je kunt er vlakbij komen om ze goed te bekijken. Een aanrader!

In de tijd dat de sneeuwklokjes nog bloeiden, de wilde Primula’s hun gele kopjes al boven de aarde uitstaken en de knoppen van de bomen op openbarsten stonden, is op 18 maart 2016 mijn lieve vader Dick Veldhorst gestorven. Hij is de geestelijke vader van het ‘boerderijtje’ zoals hij het ‘Huis op de Berg’ altijd noemde.

In 1964 kochten mijn moeder en vader het oude vakwerkhuisje op de Keutenberg, waarachter de brandnetels zo hoog waren dat we niet wisten hoeveel grond er achter en naast het huisje was…

t Huisje stortte in en mijn vader bouwde als enige architect ‘…bij leven een monument…’, zoals hij zelf zei. Hij moest t precies zo maken als de monumentenzorg ’t goed vond. Het vakwerk moest terug komen. Mijn vader zit in de oranje ligstoel even uit te puffen in wat de brokstukken van de oude stal waren. Op die plaats is nu de achterkamer van waaruit je een prachtig uitzicht hebt.

Van binnen moest t natuurlijk ook in stijl opgebouwd worden. In de zomer van 1968 was ’t huis, zoals t nu is, klaar.

Je ziet op de foto hierboven mijn vader, die met Kerst stralend met een Engelse Plumpudding aan komt lopen voor ons toetje. Boven zijn hoofd zie je de balken van het plafond.

Hierboven mijn vader in 2009 als 86 jarige in de deuropening van het huis met de spreuk boven de deur: ‘Sjlieven Hier, saegen alle luuj die hie in en oet gunt…’ (Lieve Heer zegen alle mensen die hier naar binnen en naar buiten gaan). Mijn vader was een gezegend man, die intens kon genieten zoals je hierboven ziet. Na de lunch op het terras bij de tuindeuren was ’t heerlijk om even een ‘after-lunch-nap’ te doen…

Tot zijn 77e heeft mijn vader heel veel geklust in en om het huis. Hij liep als 76 jarige nog over de nok van het dak om pannen te vervangen…

Hij schilderde de witte voorgevel, staande op een ladder met een touw om zijn middel gebonden. Hij had een ontoombare energie en liefde voor dit huis en de tuin erom heen. Ook liefde voor de mensen op de Keutenberg en de rijke natuur.

Guido en ik namen in 2001 ‘het stokje over’ van hem en bouwen en klussen nu voort op alles wat mijn vader tot stand heeft gebracht.

Wanneer ik in het Huis op de Berg ben, is mijn vader daar overal aanwezig door alle prachtige oplossingen die hij bedacht heeft en alles wat hij zo vol liefde samen met mijn moeder verzameld heeft, zoals de fantastisch fijne houtkachel, de Makkumse tegeltjes rond de open haard met allemaal muzikanten erop. Het wasrek boven de keukenkachel, het rooster boven de gaskachel in de kamer waardoor de bovenverdieping ook verwarmd wordt…

Ode aan mijn vader!