'Huis op de Berg'

We gaan de winter warm in! In de eerste helft van november 2018 is er een gaskachel geïnstalleerd op de overloop van de slaapverdieping.

We hadden niet gedacht dat we dat ooit zouden doen want hoe lekker is t om onder dekbed en dekens te liggen met je neus in de koude lucht van een onverwarmde slaapkamer!? ’t Lijkt dan alsof je nog veel dieper slaapt dan normaal.

Maar…er kwamen steeds meer mensen in het Huis op de Berg die een c.v. gewend zijn en op de slaapkamer bij hen thuis een radiator aan hebben. Voor al deze koukleumen hebben we nu een gaskachel op de overloop neergezet. Als je de deur van je slaapkamer open laat staan, zal je slaapkamer niet te koud voor je worden.

En voor de liefhebbers van koude neuzen tijdens het slapen: slaapdeur dicht en je hebt geen last van de warmere lucht!

Mijn wens om samen met Guido, mijn levenspartner en muzikant, zo nu en dan een vertel- en muziekplek van ons ‘Huis op de Berg’ te maken, komt deze zaterdag 20 januari weer een keer uit.

Tijdens wandeling over de Keutenberg                                                      Uitzicht vanuit de woonkamer   

Bij de kachel, in de tuin, tijdens wandelingen op en rond de Keutenberg en tijdens de vertelmaaltijd worden verhalen rond het thema ‘Liefde’ verteld en er wordt muziek gemaakt.

Op zaterdag 20 februari rond 14.30 uur ontvangen we 5 tot 15 gasten in het ‘Huis op de Berg’ bij de houtkachel.
Bij een kop koffie/thee met iets lekkers zal het eerste verhaal met muziek klinken.

Na het verhaal maken Guido en ik met de mensen die dat willen een wandeling naar de rivier de Geul, onderaan de berg van waaruit we verder wandelen.

Ik vertel tijdens de wandeling die ongeveer een uur duurt, een paar korte verhaaltjes o.a. over de Maretak waarvan er zoveel te zien zijn aan de nu nog kale bomen, tenzij t te koud is om lang stil te staan…

De mensen die niet mee gaan wandelen kijken misschien naar de vogels die je door het grote achterraam heen in de tuin kunt zien. Er vliegen o.a. buizerds over de tuin heen, er zijn boomklevertjes, boomkruipers, de bonte specht en de groene specht en allerlei soorten andere vogels. Soms een eekhoorntje. De tuin gaat visueel over via het dal naar de erachter liggende heuvels met weilanden en bossen van de Sousberg, zoals je op de foto kunt zien en op deze website.

Wanneer de wandelaars terug zijn, wordt er een drankje geschonken met een hapje. Guido speelt gitaar, mondharmonica, fluit. Misschien saxofoon.

En dan volgt een winterse maaltijd waarbij een aantal toepasselijke korte verhalen verteld worden en Guido ook muziek zal maken.

Rond 21.00 uur gaat ieder weer naar huis of naar een B&B in de buurt.

Wanneer je een idee wilt krijgen van AnneMargriet als verhalenvertelster en Guido als  muzikant, dan kun je kijken op www.annemargrietvertelt.nl

Praktische informatie:

Plaats: Keutenberg 3 bij Schin op Geul – in Schin op Geul is een station.

Tijd: zaterdag 20 januari vanaf 14.30 – ongeveer 21.00 uur.

Kosten: 40 euro. Reserveren is noodzakelijk i.v.m. het beperkte aantal deelnemers.

Vermeld hierbij eventuele dieetwensen.

Als je mee wilt wandelen, is het goed om stevige schoenen mee te nemen met goede profielzolen.

Het begon allemaal met Alice en Geert, die vorig jaar in de tuin van het Huis op de Berg Das zagen terwijl hij smakkend van pruim naar pruim liep. De buurman had Das ook al vaker horen smakken in de pruimentijd. Maar in mei van dit jaar waren er nog geen pruimen en toch vertelde Aleta dat ze ’s nachts een das langs had zien schuifelen door de tuin. Ze schreef er een klein stukje over in het gastenboek.

Het vervolg kwam in de tweede week van juli toen Hendrik-Jan en Carien in het Huis op de Berg waren.

Hendrik-Jan schreef mij op dinsdag 11 juli:

  Vanuit het ‘Huis op de Berg’ zie je de herfst al met de roodgekleurde druivenranken voor t raam. In een vaasje op de vensterbank staat een bloem van het koolzaad dat nog uitgebreid bloeit op de velden. Of alweer? De pompoenen liggen ernaast.

Eén van de koolzaadvelden die rond de Keutenberg in bloei staan. De herfstbladen concurreren met het geel van het koolzaad.

Alleen maar genieten van de blauwe lucht, de gekleurde bladeren aan de bomen, de zon die nog warm is op deze laatste dag van oktober 2016.

In de verte nog een ‘Belted Galloway’. De rest van de kudde Galloways ligt achter de bomen.

Doorkijkjes naar een weiland dat lager ligt dan t weggetje waar we overheen lopen…

En hier de ‘wilde clematis’ – de ‘Bosrank’ tussen de wilde rozenstruiken. Daarachter de volgende heuvel. Coulisses in het landschap.

Wanneer je vanuit het ‘Huis op de Berg’ het smalle voetpad door het hellingbos naar beneden volgt, kom je uit bij de Geul. Via dit pad, dat langs de Geul loopt, kun je op een holle weg komen die langs een weiland op de zuidhelling van de Keutenberg voert.

In dit weiland bloeien nu onder andere bovenstaande orchideeën.

Als je vanuit het ‘Huis op de Berg’ naar het Gerendal wandelt, kom je langs een aantal weilanden die op een zuidhelling liggen en waar ook Orchideeën bloeien.

In het Gerendal is een Orchideeëntuin, die in deze tijd van het jaar geopend is. Hier staan verschillende soorten Orchideeën bij elkaar met naambordjes. Je kunt er vlakbij komen om ze goed te bekijken. Een aanrader!

In de tijd dat de sneeuwklokjes nog bloeiden, de wilde Primula’s hun gele kopjes al boven de aarde uitstaken en de knoppen van de bomen op openbarsten stonden, is op 18 maart 2016 mijn lieve vader Dick Veldhorst gestorven. Hij is de geestelijke vader van het ‘boerderijtje’ zoals hij het ‘Huis op de Berg’ altijd noemde.

In 1964 kochten mijn moeder en vader het oude vakwerkhuisje op de Keutenberg, waarachter de brandnetels zo hoog waren dat we niet wisten hoeveel grond er achter en naast het huisje was…

t Huisje stortte in en mijn vader bouwde als enige architect ‘…bij leven een monument…’, zoals hij zelf zei. Hij moest t precies zo maken als de monumentenzorg ’t goed vond. Het vakwerk moest terug komen. Mijn vader zit in de oranje ligstoel even uit te puffen in wat de brokstukken van de oude stal waren. Op die plaats is nu de achterkamer van waaruit je een prachtig uitzicht hebt.

Van binnen moest t natuurlijk ook in stijl opgebouwd worden. In de zomer van 1968 was ’t huis, zoals t nu is, klaar.

Je ziet op de foto hierboven mijn vader, die met Kerst stralend met een Engelse Plumpudding aan komt lopen voor ons toetje. Boven zijn hoofd zie je de balken van het plafond.

Hierboven mijn vader in 2009 als 86 jarige in de deuropening van het huis met de spreuk boven de deur: ‘Sjlieven Hier, saegen alle luuj die hie in en oet gunt…’ (Lieve Heer zegen alle mensen die hier naar binnen en naar buiten gaan). Mijn vader was een gezegend man, die intens kon genieten zoals je hierboven ziet. Na de lunch op het terras bij de tuindeuren was ’t heerlijk om even een ‘after-lunch-nap’ te doen…

Tot zijn 77e heeft mijn vader heel veel geklust in en om het huis. Hij liep als 76 jarige nog over de nok van het dak om pannen te vervangen…

Hij schilderde de witte voorgevel, staande op een ladder met een touw om zijn middel gebonden. Hij had een ontoombare energie en liefde voor dit huis en de tuin erom heen. Ook liefde voor de mensen op de Keutenberg en de rijke natuur.

Guido en ik namen in 2001 ‘het stokje over’ van hem en bouwen en klussen nu voort op alles wat mijn vader tot stand heeft gebracht.

Wanneer ik in het Huis op de Berg ben, is mijn vader daar overal aanwezig door alle prachtige oplossingen die hij bedacht heeft en alles wat hij zo vol liefde samen met mijn moeder verzameld heeft, zoals de fantastisch fijne houtkachel, de Makkumse tegeltjes rond de open haard met allemaal muzikanten erop. Het wasrek boven de keukenkachel, het rooster boven de gaskachel in de kamer waardoor de bovenverdieping ook verwarmd wordt…

Ode aan mijn vader!

Vanuit dit achterraam, dat nu de ondergaande zon weerkaatst heb je een ongelooflijk mooi uitzicht dat verandert met de seizoenen, met het licht en met het tijdstip van de dag.

Hieronder zie je de Galloway-koeien, die de laatste jaren steeds vaker gekruist worden met ‘Lakenvelder’, koeien, een zwarte koe met een wit doekje om zich heen lijkt t. De combi met de Galloway koe heet ‘Belted Galloway’. Je ziet ze op de heuvel tegenover het Huis op de Berg grazen terwijl je op de bank of aan de eettafel zit te kijken.

Ieder raampje is een schilderijtje op zich, zoals je hieronder kunt zien.

Deze laatste foto is vanuit het achterslaapkamerraam gemaakt. De ochtendzon in de winter zorgde voor een warme kleur op het weiland van de Galloway’s…

In de namiddag van 24 december zijn Guido en Daan en ik gaan wandelen met onze hond Fay. We liepen via het smalle paadje schuin tegenover ons huis door het hellingbos naar de Geul. Daar kozen we het pad naar rechts en liepen door de weilanden langs de Geul in de richting van Wijlre.

De Geul was breder geworden door een stuk van zijn zijwand in de rivier te storten.

Langzaam kleurde de lucht steeds sterker door de ondergaande zon tot ’t als een schilderij daar voor ons aan de hemel stond.

Ondertussen kwam de volle maan op tegenover de ondergaande zon.

Steeds weer leek ze een sluier voor haar gezicht te houden. Pas toen de zon echt achter de heuvels was verdwenen, kwam ze helemaal tevoorschijn.

We liepen terug naar huis langs het steile pad door het hellingbos de berg op.

De maan leek met ons mee naar boven te klimmen.

Daar in het donkere bos, waar de heldere maan steeds meer licht gaf, begon onze Kerstavond van 2015.

Thuis in het ‘Huis op de Berg’ wachtte de Kerstboom op ons. Een bijzondere boom omdat Guido de top uit de Kerstboom had gezaagd die mijn ouders ongeveer 20 jaar geleden na de Kerst geplant hadden in de tuin van het ‘Huis op de Berg’. Deze Kerstboom-top had zichzelf versierd met Klimop.

Voor het eerst in mijn leven hoefde een kerstboom niet met glimmende ballen versierd te worden. Het enige dat we erin hingen waren heel veel kleine lampjes…

Voorjaar 2014 was het 50 jaar geleden dat mijn ouders de plek op de Keutenberg kochten waar nu het ‘Huis op de Berg’ staat. Ik ontdekte vorig jaar de krant waar de advertentie van het bouwvallige huisje in het voorjaar van 1964 in stond. Boven en onder de advertentie van ‘ons’ huisje een hele rij boerderijtjes die te koop werden aangeboden in Zuid Limburg. Allemaal waren ze in het bezit van de Heer Ballentijn, die zelf in het centrum van Maastricht een prachtige Romeinse villa met patio en fontein had. De fontein in de binnenplaats maakte indruk op mij als kind van 7 jaar oud…

En nu is er sinds 1968 een huis dat niet op instorten staat. 50 Jaar hebben wijzelf en heel veel andere mensen van het huis, de tuin en de omgeving genoten. Dat is toch echt wel een feestje waard. t Werden twee feesten.

In het weekend van 7 september vierden we 2 dagen het 50 jaar-op-de-Keutenberg-zijn met familie, waarbij we meteen het 40 jaar samen zijn en 30 jarig huwelijk van Guido en mij vierden. We zaten zaterdagavond tot middernacht in de tuin met een vuurtje. We maakten mooie wandelingen en we aten aan een lange tafel in de tuin. Uitzicht op de heuvels en de Galloway koeien die op de heuvel tegenover ons ook aan de maaltijd waren.

Op zaterdag 15 november vierden we ons 50 jaar-op-de-berg-zijn met bewoners van de Keutenberg. Sommigen ken ik al 50 jaar en Guido al 40 jaar…

Ik vertelde de legende van de Druidepriesteres en haar dochter Gronsela, die een romance krijgt met de Romeinse legeraanvoerder Cotta. De Keutenberg is naar Cotta genoemd, luidt de legende. Guido maakte er muziek bij. Anjes, die geboren en getogen is op de Keutenberg, vertelde over het water halen bij de bron, aan de voet van de Keutenberg. Het steile pad naar beneden met 2 emmertjes en dan weer naar boven met emmertjes vol drinkwater. De bron was de ontmoetingsplek van de kinderen in de buurt. t Was niet alleen maar zwaar werk om het water naar boven te brengen…Pas in 1960 kwam er waterleiding op de berg.

We lieten ook de video over het oude vakwerkhuisje zien. Een vakwerk van eikenhouten balken met vlechtwerk van takken ertussen die afgesmeerd werden met leem en daarna wit gekalkt werden. Het huisje stortte binnen een paar jaar in en daarna bouwde mijn vader het huis zoals het er nu staat met 2 gezichten: voor de helft die naar de straat gericht is werd het vakwerk en de andere naar de tuin gekeerde helft van het huis werd van veldbrandsteen gemetseld dat niet afgepleisterd werd en waar geen vakwerk was.

Dit weekend van 15 november, plantten Guido en ik een walnotenboom in de tuin, ter ere van 50 jaar Keutenberg.