'Huis op de Berg'

Eén van mijn favoriete verhalen die ik als verhalenvertelster vertel, gaat over een klein meisje dat in een droom ziet hoe ze vuur voor haar dorp kan halen nadat alle vuren uitgewaaid zijn…ze maakt haar droom tot werkelijkheid. Als enige van het dorp weet ze hoe ze het vuur dat op de hoge berg brandt, naar haar dorp kan vervoeren. Ze maakt een cocon van bladeren waar ze een steentje in legt. En in die cocon legt ze een vuurkooltje uit het grote vuur. Zo beschermt ze ’t vuurkooltje en kan ze ’t dragen. Ze loopt een lange dag terug naar haar dorp. Onderweg blaast ze zo nu en dan op ’t kooltje om ’t vuur levend te houden. Uiteindelijk branden die avond alle vuren in het dorp die weer.

Dat meisje heet Corona.

Een enorm toeval dat het virus waar nu de hele wereld mee te maken heeft, ook Corona heet…

Voor mij is de parallel tussen het verhaal over Corona en ’t virus Corona dat we in deze tijd in een cocon moeten leven om ’t vuur in onszelf brandende te houden…

Het ‘Huis op de Berg’ kan zo’n cocon zijn.

’t Is een zelfstandig huis bovenop de Keutenberg. In de grote tuin komt niemand anders dan jij en de mensen met wie je samen bent.

Belangrijk om te weten, is dat de fantastische mensen die het Huis op de Berg schoonmaken, alles dat wordt aangeraakt zoals kasten, lades, deurposten, afstandsbedieningen, deurklinken, sanitair, enzovoort goed desinfecteren voordat de volgende gasten komen.

Er zijn zeeppompjes en keukenrollen in het huis.

Wanneer je hier nog vragen over hebt, kun je mij bellen of mailen.

In het midzomer weekend heeft onze zoon Chris uitzicht en doorkijkjes gesnoeid. Hierboven zie je ‘het gat in de heg’ dat hij snoeide zodat we uit kunnen kijken naar dat wat ‘achter de tuin’ is…We zien nu ook het schapen-geiten-weitje naast ons, waar datzelfde weekend een piepklein geitje geboren werd dat we nu door het gat konden zien.

En hier zie je opeens het weggetje naar de Sousberg aan de overkant.

Chris snoeide de onderste Taxustakken weg, waardoor ook hier uitzicht kwam.

Deze Taxusboom is trouwens niet zomaar een boom. Nee, ruim 2000 jaar geleden waren er al veel Taxusbomen in Zuid Limburg.

Het Keltische volk de Eburonen, woonden in die tijd op en rond de Keutenberg.

Eburone betekent ‘Taxusbesje’. De mensen van het Eburonen volk droegen altijd een paar zwaar giftige Taxusbesjes bij zich omdat ze liever dood gingen dan in handen te vallen van een vijandig volk. Maar goed, dit ter zijde.

Hieronder zie je het uitzicht als je recht voor je uitkijkt met het huis achter je. Het uitzicht dat je vanuit het huis ook hebt. Vaak grazen er Galloway runderen met hun kalfjes op de weilanden aan de overkant.

De zonsondergang zagen Guido en ik vanaf het terras achterin de tuin, waar we na gedane arbeid zaten te genieten. Ervoor zie je Bosrank (Wilde Clematis). Er waren vuurvliegjes, zoals ieder jaar weer eind juni/begin juli, wanneer het een warme dag is geweest. ’t Leken kleine elfjes die daar rond vlogen.

Het grote raam waardoor je over de tuin en de heuvels aan de overkant kijkt, is vernieuwd.

Hoe mooi het oude raam met de kleine raampjes onderverdeling ook was… Mijn moeder vond altijd dat de kleine raampjes allemaal kleine schilderijtjes in lijstjes waren.

Mijn vader had de verhoudingen van hoogte en breedte volgens een bouwkundige idee gemaakt waardoor alle kleine raampjes een ‘optisch vierkant’ waren…

En toch kozen Guido en ik ervoor om er 3 grote ramen van te maken. Geen onderverdeling meer in kleine raampjes, zoals t 50 jaar was.

We genieten nu van het uitzicht zonder tegen een ‘balkje’ aan te kijken.

’t Lijkt net alsof de natuur nog meer binnen kan komen door die grote ramen.

En wat heerlijk is, is dat t HR+ glas is. Dubbel glas. Geen voorzetramen meer. ’t Scheelt behoorlijk in de warmte en het tocht niet meer…

Hieronder een foto van buiten naar binnen waarin ik mezelf en het uitzicht achter me zie terwijl ik op de driehoekige schaduw van het huis sta. En ernaast een foto van het leven dat zich achter het raam afspeelt wanneer het buiten koud is, maar wel heel mooi…

We gaan de winter warm in! In de eerste helft van november 2018 is er een gaskachel geïnstalleerd op de overloop van de slaapverdieping.

We hadden niet gedacht dat we dat ooit zouden doen want hoe lekker is t om onder dekbed en dekens te liggen met je neus in de koude lucht van een onverwarmde slaapkamer!? ’t Lijkt dan alsof je nog veel dieper slaapt dan normaal.

Maar…er kwamen steeds meer mensen in het Huis op de Berg die een c.v. gewend zijn en op de slaapkamer bij hen thuis een radiator aan hebben. Voor al deze koukleumen hebben we nu een gaskachel op de overloop neergezet. Als je de deur van je slaapkamer open laat staan, zal je slaapkamer niet te koud voor je worden.

En voor de liefhebbers van koude neuzen tijdens het slapen: slaapdeur dicht en je hebt geen last van de warmere lucht!

Mijn wens om samen met Guido, mijn levenspartner en muzikant, zo nu en dan een vertel- en muziekplek van ons ‘Huis op de Berg’ te maken, komt deze zaterdag 20 januari weer een keer uit.

Tijdens wandeling over de Keutenberg                                                      Uitzicht vanuit de woonkamer   

Bij de kachel, in de tuin, tijdens wandelingen op en rond de Keutenberg en tijdens de vertelmaaltijd worden verhalen rond het thema ‘Liefde’ verteld en er wordt muziek gemaakt.

Op zaterdag 20 februari rond 14.30 uur ontvangen we 5 tot 15 gasten in het ‘Huis op de Berg’ bij de houtkachel.
Bij een kop koffie/thee met iets lekkers zal het eerste verhaal met muziek klinken.

Na het verhaal maken Guido en ik met de mensen die dat willen een wandeling naar de rivier de Geul, onderaan de berg van waaruit we verder wandelen.

Ik vertel tijdens de wandeling die ongeveer een uur duurt, een paar korte verhaaltjes o.a. over de Maretak waarvan er zoveel te zien zijn aan de nu nog kale bomen, tenzij t te koud is om lang stil te staan…

De mensen die niet mee gaan wandelen kijken misschien naar de vogels die je door het grote achterraam heen in de tuin kunt zien. Er vliegen o.a. buizerds over de tuin heen, er zijn boomklevertjes, boomkruipers, de bonte specht en de groene specht en allerlei soorten andere vogels. Soms een eekhoorntje. De tuin gaat visueel over via het dal naar de erachter liggende heuvels met weilanden en bossen van de Sousberg, zoals je op de foto kunt zien en op deze website.

Wanneer de wandelaars terug zijn, wordt er een drankje geschonken met een hapje. Guido speelt gitaar, mondharmonica, fluit. Misschien saxofoon.

En dan volgt een winterse maaltijd waarbij een aantal toepasselijke korte verhalen verteld worden en Guido ook muziek zal maken.

Rond 21.00 uur gaat ieder weer naar huis of naar een B&B in de buurt.

Wanneer je een idee wilt krijgen van AnneMargriet als verhalenvertelster en Guido als  muzikant, dan kun je kijken op www.annemargrietvertelt.nl

Praktische informatie:

Plaats: Keutenberg 3 bij Schin op Geul – in Schin op Geul is een station.

Tijd: zaterdag 20 januari vanaf 14.30 – ongeveer 21.00 uur.

Kosten: 40 euro. Reserveren is noodzakelijk i.v.m. het beperkte aantal deelnemers.

Vermeld hierbij eventuele dieetwensen.

Als je mee wilt wandelen, is het goed om stevige schoenen mee te nemen met goede profielzolen.

Het begon allemaal met Alice en Geert, die vorig jaar in de tuin van het Huis op de Berg Das zagen terwijl hij smakkend van pruim naar pruim liep. De buurman had Das ook al vaker horen smakken in de pruimentijd. Maar in mei van dit jaar waren er nog geen pruimen en toch vertelde Aleta dat ze ’s nachts een das langs had zien schuifelen door de tuin. Ze schreef er een klein stukje over in het gastenboek.

Het vervolg kwam in de tweede week van juli toen Hendrik-Jan en Carien in het Huis op de Berg waren.

Hendrik-Jan schreef mij op dinsdag 11 juli: